1976


Met een snelheid van 2338 km/u maakt een Concorde van Air France zijn eerste commerciële vlucht van Parijs naar Rio in exact 3 uur. De 22-jarige Belg Ivo Van Damme, die vijf maanden eerder op de Olympische Spelen van Montreal twee zilveren medailles behaalde, sterft in een auto-ongeluk. Konica brengt het eerste fototoestel met autofocus op de markt. In de zwarte kleurlingenwijk Soweto, een voorstad van Johannesburg, schiet de politie met scherp op een massa van 10.000 scholieren die protesteren tegen de apartheid in het onderwijs. Een Australisch wetenschapper ontwerpt de eerste bionische arm met een hand die beschikt over een grote grijpkracht. Zware overstromingen in België maken dat het Rampenfonds wordt opgericht. Na een perfecte landing op Mars zend de Amerikaanse Viking de eerste close-ups van de rode planeet naar de aarde. Amerikaanse biologen ontwikkelen het eerste artificiële gen en China rouwt om voorzitter Mao Tse-toeng.

Anders dan de Chinezen, die in diepe rouw waren, brasten de Wespers vrolijk door het studentenleven. Feesten als de beesten was de leus en als er ergens wat te doen was, dan waren z' er altijd bij. 

Het academiejaar 1979-80 was zo'n jaar van niet aflatend geboemel en gefeest. Er waren de alledaagse studentikoze activiteiten, er was Spel zonder Grenzen, het was het jaar van de 1ste Mechelse Bierfeesten, de Wesp-Revue Wierook en Vaten zou eerstdaags in première gaan, maar veel belangrijker ...

 

zaterdag 8 maart 1980

50 jaar De Wesp!

 

Een mijlpaal in de Wespgeschiedenis - en die verjaardag zou dan ook heel gepast worden gevierd. Eregast op de viering was de 70-jarige stichter en eerste praeses, Lode Vergauwen. De festiviteiten begonnen met een mis opgedragen door Kan. ir Vermandere in de kapel van De Nayer, gevolgd door een lustrumcantus en een middagreceptie, aangeboden in de Eikenzaal. Nadien verhuisde het hele gezelschap naar het Dijlehof voor het diner en een koud buffet. De dag werd in schoonheid afgerond met een Gouden Lustrumgalabal dat duurde tot in de vroege uren.

 

Het toenmalige praesidium van De Wesp samen met erepraeses Dirk Vanhecke (tweede van rechts) en clubstichter Lode Vergauwen (in het midden)

Het was precies vijf decennia eerder dat Lode Vergauwen, een student EM, het lumineuze idee had opgevat om samen met zijn broer Paul en enkele maten én naar het voorbeeld van de grote universiteitssteden, een studentenclub op te richten. En nu, een halve eeuw later, had die “Hoogstudentengilde De Wesp” de kaap van de 50 bereikt, kwamen de voorbereidingen voor de Gouden Jubileumviering stilaan op kruissnelheid en gedijde de Wesp als nooit tevoren.

 

Vijftig jaren ... Dat kon tellen voor een Mechels clubke, ook als was dat clubke volgens sommigen (lees Verwilt) HET storend element van het zeer gerenommeerde Katholiek Hoger Instituut De Nayer en waren zijn commilitones eerder in de ban van het gerstenat dan begeesterd van hun studie. Anderzijds, wie kon ontkrachten dat de Wesp in die halve eeuw bijzonder goed had geboerd en dat de reputatie van de Wespers (en bijgevolg ook die van De Nayer) als een raket naar omhoog was geschoten?

 

Zó dacht tenminste het praesidium erover. En net daarom waren praeses Paul Rogiers, vice Guy Weyns, quaestor John Vermeeren, feestleiders Walter 's Jongers en Stef Van Erck, schachtentemmer Louis Van Cauwenberg en secretaris Jean Cammaert van oordeel dat Hoogstudentengilde De Wesp de titel ‘KONINKLIJK' verdiende. Niet meer, niet minder. Zeg nu zelf “Koninklijke Vereniging De Wesp” ... Pure klasse! Heel voornaam ook! Niet alleen zou dat heel chic klinken en zeer gedistingeerd staan op een brief, zo'n eretitel zou ook heel wat bewondering en respect afdwingen op De Nayer en zeer zeker sponsors aantrekken. Alleen al de gedachte om die senioren van Antigonia eens compleet te kakken te zetten ... En dan, als kroon op de taart, 't zou zonder meer een extra cachet geven aan de Gouden Jubileumviering en een hele eer zijn voor de eregenodigden waaronder Lode Vergauwen himself, zijn broer en de mannen van 't eerste uur!

Een koninklijke titel ... Gemakkelijk gezegd en ongetwijfeld verdiend, maar zomaar niet van eigens gepiept. Hoe, in godsnaam, pak je zoiets aan? En wat zijn begot de te volgen procedures? Kom, moeten Polle Rogiers en de zijnen zo ongeveer hebben gedacht, wie niet waagt, immers niet wint. Dus, typemachine en papier pakken, een deftige brief opstellen, die in een voldoende gefrankeerde enveloppe steken, bij voorkeur wit, versturen, hopen dat er positieve respons op komt en klaar is kees.

 

Na 50 jaar Hoogstudentengilde De Wesp had de club een zekere reputatie opgebouwd en was ze wereldberoemd in Mechelen en omstreken. D'er was daar bij wijze van spreken geen kat te vinden die nog niet van de Wespers had gehoord. En niet alleen in het Mechelse ... Kwam De Wesp dan niet geregeld in de gazet en zorgden de Wespers bij tijd en wijl niet voor een nieuwsitem op de Flageylaan? Oké, keet schoppen in de straten van Mechelen, de Nayer te pas en te onpas op stelten zetten, de flikken al eens wat uitdagen, de Romboutstoren bezetten, 't stadhuis zowat in de fik steken, de Grote Markt omtoveren in één groot schuimtapijt, al eens nen BV ontvoeren, de Nekkerspoel opbreken, ... Misschien af en toe wel eens iets of wat d' er over, maar bon, in Laken werd al sinds mensenheugenis Frans gesproken. En dus was er die aan zekerheid grenzende mogelijkheid dat ze daar geen Vlaamse gazetten lazen of naar den BRT keken. En zo ja, ach, misschien hadden ze op ‘t paleis wel en quelque sorte une certaine admiration voor dat soort straffe stoten. Studenten zijn nu eenmaal studenten en Wespers zijn en blijven nu eenmaal Wespers ... Appelen en peren kan je ook niet met elkaar te vergelijken, toch?

 

En dus werden de praesidiumkoppen bij elkaar gestoken en na rijp beraad en enig overleg stelde het praesidium een brief op ter attentie van de Heer Burgemeester en zijn Schepencollege. Heel stijlvol allemaal, die ronkende volzinnen.

Eind '79 kwamen ze op 't stadhuis dan ook niet bij van 't lachen en was De wesp er het gespreksonderwerp van de dag. De Wespers koninklijk ... Die zuipers en provocateurs, die tooghangers en Jan-mijn-kloten! Hallo zeg!

 

Alhoewel, het moet gezegd, eens bekomen van 't verschieten waren ze daar op 't schoon verdiep wel zo vriendelijk om het praesidium te informeren dat niet het gemeentebestuur, maar enkel en alleen de koning himself decreteerde wie of wat nu koninklijk was of niet. Derhalve stuurde secretaris Jean Cammaert dan maar een schoon duplicaatje naar het Koninklijk Paleis te Laken. Niet naar Baudoin lui même, wel naar zijn secretaris. Collega's onder elkaar, weet je wel.

De brief is er zeer zeker toegekomen, maar verder dan de secretaris is ie waarschijnlijk nooit geraakt. Een positieve respons is er vanuit Laken namelijk nooit gekomen, laat staan een antwoord. En zo komt het dat de Wespers tot op de dag van vandaag door het (studenten)leven moeten als ‘Wesper' en niet als ‘Royal'.

Koninklijk of niet, die zaterdag 8 maart 1980 zag het Dijlehof zwart van 't volk, figuurlijk. Iedereen die erbij kon zijn, was present. Ook de pioniers, de mannen van 't eerste uur, waaronder Lode Vergauwen en co. Zij genoten en zagen dat het goed was!

 

De mannen van 2004-05 kunnen misschien nog eens proberen? Op 11 maart 2005 wordt De Wesp immers een respectabele 75 en een Albasten Jubileum da's toch ook niet niks! 't Zou alleszins straffen toebak zijn ...

 

!!! Koninklijke Hoogstudentengilde De Wesp !!!

 

Beter laat dan nooit … Of even terug naar de tijd dat de fax nog modern was, de priorzegel nog niet bestond en De Wespers de PTT nog de schuld kon geven wanneer een brief niet tijdig op zijn bestemming geraakte omdat hij te laat werd verzonden.

Dat de facteurs niet altijd de zolen van onder hun schoenen lopen en de Belgische Posterijen dus al eens een zending te laat bestellen is geen nieuws, maar wat er gebeurde met een Wesp-nieuwsbrief uit '80 i.v.m. de geplande activiteiten, waaronder het Galabal van 8 maart is best hilarisch.

Uit het zicht, uit het hart gaat niet op bij de Wesp. Alle ex-commilitonis die dat wensen, worden dan ook nauwgezet op de hoogte gehouden van wat reilt en zeilt. Dat is al jaren zo en zal wel altijd zo blijven, ook al zitten sommigen van onze oud-Wespers beroepshalve of anders in 't buitenland.

Begin '82 viel er in het clublokaal De Locarno van Meter Rachelle een opmerkelijke brief in de bus. Een brief vanuit Frankrijk met Belgische postzegel. Tiens … Groot was hun verbazing toen de Wespers merkten dat die daar precies 2 jaar eerder -begin januari '80- was vertrokken richting France. Jo Van Asch mocht dan wel zijn verhuisd, de enveloppe was nochtans voldoende gefrankeerd én op de zegel stond België/Belgique …

 

Waarom het dan twee jaar heeft geduurd om de brief vanuit Frankrijk terug tot in Mechelen te krijgen? Geen Wesp die het weet, laat staan ne facteu, maar grappig is het wel! ... wordt vervolgd ...

 

De geschiedenis van de jaren '76 - '80 is belange nog niet af. 
Wie nog archiefmateriaal en foto's heeft, leuke anekdotes kan vertellen, ... en een dubbel van het krantenartikel waarvan sprake in Lode's dankbriefje, stuurt ASAP een mailtje naar de WespMaster. Waarvoor dank. Annette

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb